دفاع مشروع فردی و جمعی
ماده پنجاه و یک به هر یک از اعضای سازمان ملل متحد حق توسل به زور را به منظور کمک به کشوری که قربانی یک حمله نظامی است، داده است. این حق که از این پس به صورت یک قاعدۀ کلی درآمده، به این نحو تفسیر شده است: کشوری که مداخله می کند، نباید خود قربانی آن حمله باشد و الا این امر یک دفاع مشروع انفرادی محسوب خواهد شد.
دفاع مشروع فردی حاکی از حق دولت مورد برای دفاع از خود در برابر حمله مسلحانه است و از سابقه طولانی در حقوق بین الملل برخوردار است، ولی دفاع مشروع جمعی از ابداعات منشور ملل است و پیش از آن اقدامات دفاعی جمعی در روابط بین الملل وجود داشته است، ولی تحت عنوان دفاع مشروع جمعی خوانده نمی شده است.
حق دفاع مشروع جمعی، نوعی حق ذاتی دولت یا گروهی از دولت ها برای دفاع از دولت دیگر علیه حملۀ مسلحانه تا زمان اتخاذ تدابیر لازم توسط شورای امنیت جهت اعاده و حفظ صلح و امنیت بین المللی است. معاهدۀ کمک های متقابل کشورهای امریکایی به نام معاهده ریو (1947م)، پیمان آتلانتیک شمالی (1949م)، پیمان ورشو (1955م) و . بر این اساس تشکیل شده اند.
سمت چپ نمادی از پیمان ورشو می باشد ، پیمان ورشو یا پیمان دوستی، همکاری و کمک متقابل نام یک پیمان نظامی است که از سال ۱۹۵۵ تا ۱۹۹۱ برقرار بود. این پیمان در ۱۴ مه سال ۱۹۵۵ ( ۲۳ اردیبهشت ۱۳۳۴) به امضای هشت کشور
آلبانی،
آلمان شرقی،
بلغارستان،
چکسلواکی،
شوروی،
رومانی،
لهستان و
مجارستان رسید و در
جنگ سرد رقیب پیمان
ناتو محسوب می‌گردید تصویر سمت چپ نماد یا لوگو پیمان ناتو می باشد.
پیمان ورشو که عنوان اصلی آن پیمان همیاری اروپای شرقی» است، برای بیست سال بسته شده و در مه ۱۹۵۵ در ورشو به امضای نمایندگان این کشورها رسید. اما آلبانی در سال۱۹۶۱ از آن کنار گذاشته شد و خود در ۱۹۶۸ از آن کناره گرفت. هدف آن همکاری و همیاری دولت‌های
اروپای شرقی است. به موجب این پیمان، ستاد فرماندهی یگانه‌ای برای تمام
نیروهای مسلح کشورهای عضو به وجود آمد. دولت‌های امضاکنندهٔ این پیمان متعهد شدند که در روابط خود از تهدید و بکار بردن زور خودداری کنند و هرگاه به هریک از دولت‌های عضو در اروپا حمله شود، با تمام نیرو به آن یاری دهند. کنفرانس پیمان ورشو، که به امضای این پیمان انجامید، پنج روز پس از رسمیت یافتن اتحادیه اروپای غربی» و بازگشت حاکمیت کامل به
جمهوری فدرال آلمان تشکیل شد. این پیمان در ۱۹۷۵ از سر گرفته شد .
تصویر سمت راست همانطور که گفته شد لوگو یا نماد پیمان ناتو می باشد ، ناتو سازمانی است که در دوران پس از جنگ جهانی دوم برای اجرای پیمان آتلانتیک شمالی در سال ۱۹۴۹ تشکیل شد. در سال‌های اولیه بعد از جنگ جهانی دوم و در واکنش به توسعه طلبی‌های شوروی سابق در کشورهای اروپای شرقی و مرکزی در ماه مارس سال ۱۹۴۸ پنج کشور انگلیس، فرانسه، بلژیک، هلند و لوکزامبورگ با امضای معاهده بروکسل اتحادیه دفاع جمعی را تشکیل دادند.
سپس آنها از کشورهای دانمارک، ایسلند، ایتالیا، نروژ و پرتغال دعوت به پیوستن به این فرایند کردند. دو ماه بعد با پیوستن کانادا و آمریکا به این جمع در چهارم آوریل سال ۱۹۴۹ پیمان آتلانتیک شمالی در واشنگتن به امضا رسید و سازمان ناتو تشکیل شد.
قلب پیمان ناتو ماده ۵ آن است که در آن کشورهای امضاکننده توافق کرده‌اند حمله نظامی علیه یک یا چند کشور عضو در
اروپا یا
آمریکای شمالی را به عنوان حمله به تمامی کشورهای عضو تلقی کنند و به مقابله آن برخیزند .
درباره این سایت